पुस्तक परिचय - लावण पिवसी

 

••••• लावण पिवसी ••••••
      - भिमणीपुत्र मोहन नायक
______________________________________
भिमणीपुत्र बापूने बणजारा साहित्य संस्कृती वाढावी, तांड्या तांड्यात वाचन संस्कृती वृद्धिंगत व्हावी यासाठी विपुल असे लेखन केले आहेत. खास गोरमाटी साहित्यात त्यांचा पगडा वरचढ आहे. त्यांच्या लेखन साहित्याच्या माध्यमातून दिसून येतात गोरमाटी साहित्यातील (बंजारा) साहित्याचे त्यांना पितामह म्हटले तरी वावगे ठरणार नाही. असे भिमणीपुत्र बापू... त्यांच्याच लेखन शैलीतून, कल्पना विस्तारातून नुकतच प्रकाशित झालेलं "लावण पिवसी" हे पुस्तक नुकतंच माझ्या वाचनात आलं. या पुस्तकाचं मुखपृष्ठ खूपच देखणा व खूप काही सांगून जाणारा आहे.हे मुखपृष्ठ संतोष घोंगडे यांनी काढलेले आहे. पुस्तकाची पृष्ठ संख्या ९८ असून मूल्य १२५ आहे.हे पुस्तक निर्मल प्रकाशन नांदेड यांच्या माध्यमातून प्रकाशित केले आहे. या पुस्तकाचं एक वैशिष्ट म्हणजे हे पुस्तक बापूने गोरमाटी (गोरबोली) बोलीच संवर्धन, प्रचार व प्रसार करणाऱ्या चाळीसगाव येथील एकनाथ गोफणे व दुर्गाताई गोफणे या जोडप्याला हे पुस्तक कृतज्ञतापूर्वक समर्पित केलेले आहेत.
                "लावण" या शीर्षकाचा सविस्तर खुलासा करताना त्यांनी असं लिहिलेलं आहे की, लावण म्हणजे लावण्य, आकर्षित, मोहक, अदभुत.. व इंग्रजीत (Attract)
हे स्पष्ट करतांना गोरबोलीतील एका गाण्याचे (गीत- गीद) संदर्भ देतात की,
"लावणेती खलरी नार, मोडंमोडं करं सणगार !"
अस ते स्पष्ट करतात.
सुरुवातीलाच त्यांनी खंत व्यक्त केली आहे की, गोरबोली (गोरमाटी) भाषा वाड:मय ही जगातल्या प्रतिभावंत साहित्याच्या पंगतीत बसण्याचा क्षमतेची आहे. पण खरी खंत अशी आहे की, आपणच आपल्या भाषा सौदर्य जगाला माहिती करण्याच्या दृष्टीने असमर्थ ठरलो आहोत. गोरबोली (गोरमाटी) भाषेत चिंतनशीलता, आश्चर्यकता, भावपूर्णता, व्यापकता किती आहे हे स्पष्ट करताना ते एका लोकगीतांतून (गिद) ओळीच्या माध्यमातून स्पष्ट करतात की,
"चावळ गळगे सूं, धासरे समधी,
समधण आयी रे ठिक,
घेरेती मारियूं तो माथो फोडीयूं
लावणेती तेड चलायूं... रे...सूं..!
             पुढे ते लिहितात की, लेंगी:- लेंगी हा वाड:मय प्रकार ७००० भाषामध्येही आढळून येत नाही. बंजारा समाजाचा तो स्वतंत्र वाड: मय प्रकार आहे. लिंग>लैंगिक>लेंगी असा हा लेंगी या शब्दाचा अपभ्रंश झाला असावा. लेंगी हे अश्लिल जरी असले पण तरीही त्यात अभिव्यक्तीची जोम व नैसर्गिक लावण्या सौदर्य आहे. स्वच्छंदावाद (Romanticism) वास्तववाद, अभिजातवाद, निर्भयवाद, असून एक शृंगारिक व लैंगिक भाषाविष्कार देखील आहे.
             आज बंजारा स्त्रिया तिज उत्सव साजरा करतात. तिजउत्सव म्हणजे निसर्गाच्या स्वभावाला, सर्जन क्षमतेला सर्व प्रथम स्त्री जातीने अंकीत केल्याच्या आनंदाचे प्रतिक म्हणजे तीजउत्सव होय.
तीज व बंजारा समाज यांचा खूप जवळचा संबंध आपल्याला दिसून येतो.
"तू कुणसे देसाती आयीये सोनकी
मोयनारो दळ भी जागो
तू मेयेरगडेती आयीये सोनकी
मोयनारो दळ भी जागो..."
या बंजारा लोकगीतातून असं स्पष्ट होतं की, तिजच्या स्वरूपात कृषी संस्कृतीचा शोध सर्वप्रथम मेहगड येथे गोर स्त्रियांनी लावला याचे स्पष्ट ऐतिहासिक पुरावे
"तू मेयेरगडेती आयीये सोनकी
तू तीजेरी सोजा लायीये सोनकी
मोयनारो दळ भी जागो..."
या गोर वाड:मयातून हे स्पष्ट होतात.
      "काचीन खांऊ क, पाकीन खांऊ" या प्रकरणातून बापू खंत व्यक्त करत आहे की, आज सर्व गोर स्त्रिया मॉडर्न फॅशन करू लागल्या फेट्या (बंजारा स्त्रियांचा एक पोशाख) सोडून साडी नेसू लागल्या. काळाच्या ओघात आपण बदलत आहोत पण आपली जीवनशैली, राहणीमान, पोशाख, आपली संस्कृती आपण लयाच्या वाटेवर सोडत आहोत.ही आपली प्रगती नसून अधोगती आहे.
           बंजारा समाजाच्या गोर स्त्रिया ही काही कमी नव्हत्या वाघिणी सारख्या विरांगण्या होत्या त्याच त्यांनी "पणि नायकण" हे उत्तम उदाहरणाचा दाखला त्यांनी सदर पुस्तकात दिलेले आहेत. "गोर गरीबेन सायी वेणू" या मानवतावादी मूल्य जोपासणारी "पणि नायकण" होती. पणि नायकण हे एक प्रतिनिधी आहे. पण अशा हजारो क्रांतिकारी स्त्रिया बंजारा समाजात होऊन गेल्या.
            बंजारा बोली (गोरमाटी) ही स्वतंत्र भाषा आहे.. ती उपबोली नाहीच. हे स्पष्ट करताना बापूने ज्येष्ठ साहित्यिक आत्माराम राठोड यांच्या उदाहरणाचे संदर्भ देतात की, अनेक शब्दांचे मूळ रूप बंजारा बोलीतच शोधता येईल. ही स्पष्टता या ठिकाणी सिद्ध होते.
            "लावण गमागो तांडेरो" या प्रकरणात मोहन बापूने बंजारा समाज आपलं स्वतंत्र लोकजीवन, इतिहास, संस्कृती, अन भाषा यांना सामावून घेणारे लोकगीत, साकी, साकतर, लेंगी, टेर ढावलो, मळणो, वाजणा या सर्व गोष्टी तांड्यामधून हद्दपार होत आहे. याला परिवर्तन म्हणावं की अधोगती असा सवाल करून ते म्हणतात की, ही आपली अधोगती आहे. पारतंत्र्याच्या काळात आपली संस्कृती, व भाषा सुरक्षित होत्या पण स्वातंत्र्योत्तर काळात आपली संस्कृती व भाषा लयाल जाण्याच्या वाटेवर आहेत. जो समाज आपली संस्कृती, भाषा, साहित्य,कला, व इतिहास विसरून जातो, तो समाज कधीच इतिहास घडवू शकत नाही. "घर कतरिक दूर, चांदा दूर!" असे अनेक खेळ आज बंद झालेत. आज आम्हाला आरक्षण महत्वाचं वाटतं पण गोरबोली (गोरमाटी) भाषा व संस्कृती महत्वाची वाटत नाही. आरक्षणासाठी आंदोलने होतात पण गोरबोली भाषेच्या संवर्धनासाठी आंदोलने होत नाही. अनेकांना गोरबोली (गोरमाटी) बोलता येत नाही. आपली मातृभाषा येत नाही. ही खूप मोठी शोकांतिका भिमणीपुत्र मोहन नायक सदर पुस्तकात व्यक्त केलेली आहे.
           भिमणीपुत्र मोहन नायक हे लेखक कसे झाले? हे सांगताना महाविद्यालयात असताना त्यांचा एक प्रसंग ते सांगतात, अनिंत्या प्रसंगाच्या माध्यमातून वा.सी. काळे सर (त्याचे मास्तर) मोहन बापूंना सांगतात की, भरल्या बाजारात गाणे गात मोठमोठ्याने रडण्याचं अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य गोर स्त्रियांना कोणी दिलं! जगाच्या पाठीवर अशी संस्कृती शोधूनही सापडणार नाही. या अदभुत संस्कृतीचा अजूनही सखोल अभ्यास संशोधन झालेला दिसत नाही. तो व्हायला हवा. हे वाक्य ऐकून बापू विचमग्न होतात.. विचार करू लागतात. ही गोष्टी त्यांच्या मनाला लागते व ते लेखक झाले.
           पुढे भाषेचे सौंदर्य सांगताना मोहन बापू लिहितात की, गोरबोली भाषेत ९ रस, व २३ अलंकार स्वतः च्या अलंकारिक शब्दाने परिपूर्ण आहे.  एकंदरीत गोरमाटी भाषेच्या सहवासातून संस्कृती व भाषा विकसित झालेली आहे.हे त्यांचे स्पष्ट मत असून "शृंग" (कामवासना) या रसातील स्थायीभाव गोरमाटी भाषेत "धण" शब्द आहे. हे सिध्द करतांना उदाहरणाचा दाखला देतात की, "धण" या शब्दापासून गावडी धनासगी, कतं धणायेनं चलीगीती, अशा भाषा व्यवहार तांड्यात रूढ आहे याच शब्दांपासून धणी, हे शब्द रूढ झालेले आहेत. कदाचित "धणी" या शब्दांपासून मराठीत "धनी" हा शब्द रूढ झालेला असावा अशी शक्यताही ते मांडतात.
         वाचनसंस्कृती बद्दल मोहन बापू लिहितात की,  जोपर्यंत तांड्यात वाचन संस्कृती जोमाने वृद्धिंगत होणार नाही उदयास येणार नाही  तोपर्यंत तांडा आपलं स्वतः च प्रतिनिधित्व करूच शकणार नाही. खाटिकेच्या दुकानावरील, दारूच्या भट्टीवरील, निवडणुकीच्या प्रचारातील, आणि ढाब्यावरील याठिकाणी जेवढ्या संख्यानी गोरमाटी (बंजारा) माणूस दिसतो. अगदी तेवढ्याच संख्यानी बुकस्टॉलवर गोरमाटी (बंजारा) दिसायला लागेल. तेव्हा समजून जा की, आता समाज परिवर्तनेचा संकेत देत आहे. वाचन संस्कृती शिवाय पर्याय पर्याय नाहीच. पुस्तकाच्या शेवटी पिवसीच्या सदरात अनेक बंजारा बोलीतील शब्दांचे मराठीत अनुवाद दिलेले आहेत.
             अशा संक्षिप्त स्वरूपात "भिमणीपुत्र मोहन नायक लिखित वाड:मयीन तांड्याचे मोहक रुप संग्रह लावण पिवसी" या पुस्तकाचे संक्षिप्त स्वरूपात परिचय माझ्या परीने आपल्या समोर मांडण्याचा प्रयत्न केलेला आहे. सविस्तर माहितीसाठी "लावण पिवसी" हे पुस्तक नक्की वाचा..
______________________________________
• पुस्तकाचे नाव - लावण पिवसी
• लेखक - भिमणीपुत्र मोहन नायक
• प्रकाशन - निर्मल प्रकाशन, नांदेड
• पृष्ठ संख्या - ९८
• मूल्य - १२५ ₹
______________________________________
• परिचय कर्ता •
लेखक - दिनेश जवरीलाल राठोड
बेलाखेडा तांडा (कन्नड, औरंगाबाद)
मो. नं. 7391939846
ईमेल - dineshjrathod1998@gmail.com

सणवार

 सणवार

मी

भविष्याची चिंता करत

काळजाची चिता करून

हाडाचा सापळा 

असणाऱ्या ह्या शहराच्या

दहा बाय दहाच्या खोलीत

बस्ता ठेवून

बॅचलर सोबत 

खस्ता खात असतो 

उज्ज्वल भवितव्यासाठी..

बॅचलर मुलांना 

सणवारांची नसतेच नवलाई

सण - वार फक्त कॅलेंडरमध्येच दिसतात

पण तरीही फॉर्मलिटी म्हणून..

साजरी करत असतो 

मी दिवाळी

तेव्हा ., 

माझ्या मनातचं बाप दिवा होतो,

अन् आई वात होते

अश्रू तेल होतात.

आणि प्रेरणेचा दिवा पेटत राहतो

स्वतः जळून जगाला प्रकाश देण्यासाठी

विचारांचे फटाके 

मनातंच फुटत राहतात

नवे कपडे, नवीन वस्तू, गोडधोड

हे सारं काही 

रातस्वप्नंच राहतात

कदाचित तो शापही असावा

बॅचलर मुलांसाठी...

ध्येयाच्या जवळ 

अन् आई बाबांपासून दूर राहून

कित्येकदा दिवाळी

अशीच साजरी होते माझी 

म्हणूनच...

म्हणूनच म्हणतोय

बॅचलर 'मुलांना' सणवारांची

नसतेच नवलाई....!

©® जिजाईसुत

______________________________

एक जगावेगळं नातं.. मैत्री

एक जगा वेगळं नातं...

.... मैत्री .....

मैत्री.... व्वा..! किती छान संकल्पना मैत्रीचा अर्थ अगदी थोडक्यात सांगायचं झालं तर...'मैं ' म्हणजे 'मी'  आणि ' ती' म्हणजे ' तू'.. म्हणजेच ' आणि तू' किती सुंदर अर्थ आहे ना मैत्रीचा...!

              एका दृष्टीने बघितलं तर मैत्री अनेक प्रकारची असू शकते. दाट मैत्री, वरवरची वा कामापूर्ती मैत्री. या सर्वांमधून आपल्याला खरी मैत्री ओळखायची असते. प्रत्येकाच्या आयुष्यात कळत नकळत जडणार नातं म्हणजे मैत्री..!

मनुष्य हा समाजप्रिय प्राणी आहे. मैत्री शिवाय आणि समजाशिवाय राहणारा माणूस विरळाच! मानवी शरीरात हृदयाला जे स्थान आहे ना तेच स्थान जीवनात मैत्रीला आहे. कारण हृदय रक्त शुद्धीकरणाच महत्वाचं काम चोख बजावतो. अगदी तसच मैत्री मनातल्या अशुद्धीचे वेळोवेळी शुद्धीकरण करते. अशी ही मैत्री कधीही, कुठेही, कुणाशीही, कुठल्याही परिस्थितीत होते. तर कधी एकमेकांचा द्वेष करता करता मन मैत्रीच्या नात्यात गुंफल जातं. कळतही नाही. कारण...

"प्रेमळ अशा मैत्रीला,

वैराची जोड नसते.

पण वैरातून जन्मनाऱ्या मैत्रीला,

जगात कुठेही तोड नसते."

अशा द्वेषातून निर्माण होणाऱ्या मैत्रीत एकमेकांची काळजी घेताना बघितलं तर आश्चर्य वाटणारच. मैत्रीचे रोपटे भावी आयुष्यात वटवृक्ष कधी बनते. हे कळतच नाही.हा वटवृक्ष एकदा बहरला की, त्याची छाया इतरांनाही सुख देत राहते.मग ही मैत्री इतकी शिगेला पोहचते की, एकमेकांशिवाय बिलकुल राहवत नाही. जरा काही अडलं, जरा काही नवीन घडल की, लगेच एकमेकांना सांगितल्या शिवाय चैनच पडत नाही. आयुष्यातील प्रत्येक क्षणी या मैत्रीला स्थान असते.

"अगणित अशी संख्या,

 तारका नंतर मित्रांचीच.

पण माझी मात्र मैत्री,

स्वतः नंतर तुझ्याशीच."

अस म्हणता म्हणता कधी एकमेकांवर हक्क दाखवायला सुरुवात होते. हे लक्षात येतं नाही.या मैत्रीला भावने बरोबर जर बुद्धीची जोड असेल तर विचारायलाच नको! बालपणाची मस्ती, तरूनपणाची किंवा पुढील आयुष्यात चुकून डोक्यात गेलेली मस्ती माज काढायला आवश्यकता भासते. ती या मैत्रीचीच! हक्कान रागवणारी, मायेनं समजूत घालणारी मैत्री मिळायला सुद्धा खुप चांगलं नशीब लागतं. कारण..

"मैत्री म्हणजे प्रश्नाला,

साजेस असणार उत्तर,

कितीही शिंपडल तरी,

जणू न संपणार अत्तर."

या साजऱ्या मैत्रीला अचानक कधी कधी कोणाची नजर लागते. मैत्रीच्या नाजूक रोपट्याला विश्वासाचे खतपाणी वेळोवेळी केले नाही तर गैरसमजुती चे चक्रीवादळ स्वतः बरोबर इतरांनाही फरफटत नेते.... नकळत....

         मैत्री म्हणजे आयुष्याच्या प्रवासात ध्येयापर्यंत पोहचविणारी ' नाव ' असे म्हणतात. प्रवास तेव्हाच चांगला होतो, जेव्हा त्या नावेचा नावाडी चतुर कुशल असतो.जसे आपण आपल्या मैत्रीत हे गुण शोधतो तेच मित्रही अशी आशा बाळगत नसतील का? म्हणजेच मैत्रीचा यशस्वी प्रवास हा दोघांच्या चांगुलपणा, विश्वास, यावर अवलंबून असतो. चांगल्या मित्राची परीक्षा ही आयुष्यातील संकटाच्या वादळाप्रमाने असते...

"मैत्री म्हणजे नातं असं,

काही केल्या तुटत नाही.

जशी एकदा पडलेली गाठ,

सहजासहजी सुटत नाही.

मैत्री दिनाच्या सर्व मित्रांना खूप खूप शुभेच्छा...

HAPPY FRIENDSHIP DAY..

©️®️ दिनेश राठोड 

        चाळीसगाव (जळगांव)

        मो. नं. 7391939846

जिंदगी

जिंदगी...

जिंदगी...
तुझ्या असण्याने आनंदाचा गारवा नक्की असतो.
मात्र अनेकदा मनात दुःखाच्या लाटा उसळून येतात.
आशेचं निराशीकरण होताना...
मानवी मनाचं जागतिकीकरण होताना...
नकारात्मकतेची बाजू नक्कीच जड होते.
हृदाच्या कप्याला एवढी भोकं पडतात की,
नंतर भोकं पाडायला तुला सुध्दा जागा नसते.
आयुष्या...
सावर रे एकदा...
"जगावं की मरावं" हा प्रश्न
पडण्याआधी...
_______________
©® जिजाईसुत
__________________

जिंदगी

जिंदगी...
_______________

जिंदगी,
तू असण्याचा सवाल करू,
की बवाल करू,
समजत नाहीय ही द्वंद अवस्था..

कामगाराचा पोरगाही बघतोय.
स्वप्न खूप मोठं होण्याचं..
पण चुलीवरचा चंद्र सांगून जातो..
सकाळची संपली...
आता संध्याकाळची बघ..

असं करत - करत..
कष्टाच्या पाण्यात,
स्वप्नाचं मीठ कधी विरघळून जाते
समजतही नाही..

नाही तर... आयुष्या..
तुला जिंकून...
तो ही मोठा साहेब झाला असता रे..

पण मजुरीच्या गंधानं
अन्  कष्टाच्या घामानं
मळलेल्या फाटक्या शर्टच्या भोकातून...
स्वप्नांची कस्तुरी कधीच दिसलीच नाही रे..
_____________________                         
©® जिजाईसुत

पर्यावरण शॉर्ट फिल्म

◼️ पिगमेंट एस.पी. प्रोडक्शन ◼️
             ●_आयोजित_●
◻️ YouTube Short Film Festival- 2020◻️

Second prize winner Short Film
● Short clip Creation present ●

#पर्यावरण (तुमचं,माझं,कोणाचं?)

                 ● लेखक- दिनेश राठोड
● दिग्दर्शक/आवाज/संकलन- निलेश गढरी
                 ● पोस्टर- सागर पोतदार

🎬 Short clip Creation Team, Mumbai 🎭

कविता

_____________________________________

कविता
_______________
शब्दांवर
बलात्कार करून
लिहीत नाही मी
कविता,

प्रेम करतो प्रत्येक अक्षरांशी
तेव्हा कुठे लिहिली जाते
एक कविता.

 ©® जिजाईसुत

_____________________________________

आपलंपण

आपलंपण
________________

जगाचा पोशिंदा
आभाळाकडे पाहत असतो.
पाऊस येईल या इच्छेवर..
अगदी तसंच
निवडणुकीच्या कालावधीत
फक्त काही महिने
तळमळत असतो नेता
निवडणुकीच्या ढगाकडे पाहत
विजयाचं पाऊस पडेल या आशेवर...

मतदानाच्या आदल्या काळया रात्री,
काळया पैशातून काळी कामे होतात.
बाटल्या तुटतात-फुटतात, 
निवडून येतात..
काळरात्र संपून दिवस उजाडतो.
अंगात पांढरा सदरा दिसतो..
मग पांढऱ्या सदऱ्यातून
काळा पैसा पांढरा दिसू लागतो.

निवडून आल्यावर,
दिसत नाही ते घर नि दार
ती आम जनता..
निवडणुकीच्या काळात
जेथे टेकवत होते माथा..

चढते मग त्यांना मस्ती
दिसते मग जनता सस्ती
जाळतात रातोरात वस्ती
दिवसात तेच बनतात हस्ती.

कृत्रिम पाप घडवून आणतात.
जाळायला लावणारे ते,
जाळणारे आपले..
जळणारेही आपलेच..
आता तुम्हीच सांगा
असंच किती दिवस जळत राहणार...
आता आपणच जागुया..
आपल्यातील आपलंपण शोधुया..
__________________________
©️®️ दिनेश राठोड (जिजाईसुत)
dineshjrathod1998@gmail.com
◼️◼️

_______________________________________

मी

सये,तुझ्या सुखासाठी दु:खास कवटाळले मी,
हवे होते गुलाब पण काट्यास स्वीकारले मी.

तू म्हणालीस- माझ्याविना तू सुखी आहेस,
तेव्हा भर पावसात दुष्काळ अनुभवले मी.

विसरलो मी पण हृदयाने तुला जपून ठेवले,
कैकदा माझ्याच हृदयाला गद्दार समजले मी.

अखेरचा निरोप दिलेस तू आपल्या नात्याला,
तेव्हा माझ्या हृदयामधी विरहाचे बी पेरले मी.

कशी करू आता मशागत माझ्या हृदयाची,
धमन्या,शिरा अन् रक्त तुला कधीच विकले मी

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
           चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
◾◾

________________________________________

मराठी कविता

 जगाचंं चित्र
""""""""""""""""""""""""
एकदा जगाचं चित्र काढताना,
त्यात रेखाटलं,
मनमोहक हिरवा निसर्ग,
अन् भक्कास दिसणारा वाळवंट.

पशु पक्षी ही दाखवले,
तुटक - मुटक दोन- तीन,
कारण, मला खोटं चित्र नव्हतं काढायचं,
मांडायच होत भयाण वास्तव,
पारदर्शी........

रस्ता तसा अरुंद दाखवलं,
पण, रस्त्यावर वासनेने भरलेल्या नजरा,
अन् उमलत्या खुरडणाऱ्या कळ्या,
जीवनाचं गाठोडं सुरळीतपणे चालवण्याकरीता,
देह विक्री करणाऱ्या आया -  बाया..
न जमले दाखवता- रेखाटता.....

रेखाटले सेलिब्रिटी चे ही  चेहरे,
नव्हे नव्हे तर त्यांच्या बालकांचे सुद्धा.
पण कुपोषणाने आजन्म मरणारे,
बालकांचे चित्र ही....
न जमले दाखवता- रेखाटता.....

भ्रषटाचारात मळलेले हात, दर्शविताना,
पेन्सिल सहज फिरवली,
पण सामान्य माणूस आजही,
पृथ्वीभोवती गोलच फिरतोय अजूनही...
हे दर्शवायच राहूनच गेलं,
ती प प्रत्येकाची सवयच आहे म्हणा.

चित्र तसा खूपच सुंदर दिसत होता.
लाखोत पेंटिग विकली गेली.
पान भरेपर्यंत दाखवली,
माणसांची गर्दी.......
पण माणसातली माणुसकी,
काही दिसलीच नाही.

आजतागायत खोटा पसारा,
खुप किमतीत विकल्या,
वास्तव मात्र आजही, अजुनही...
कवडीमोल आहे ...
अजाण आहोत....
माणसातल्या माणूसकीप्रमाणे.....

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
_____________________________________

जात

करू नकोस प्रेम आपल्यात कात आहे
बघ ना तुझी-माझी वेगळीच जात आहे.

गरिबास पाहून डोळ्यात अश्रू येत नाही,
बघ तुझ्या-माझ्या नात्याचा रंग जात आहे.

जाता येता बघतात ते गोरी पाठ तुझी
बघ खुलेआम तुझी अब्रू जात आहे.

नकार दिल्यास तुझा छळ करेन म्हणतो,
बघ तो माणसातून जनावरात जात आहे.

जाग नारी तू सावित्री हो रणरागिणी हो ,
बघ ही माणसे तुला छळण्यास जात आहे.

रडू नको रे तू चिराग हो संविधाना !
बघ तुला जाळण्यास ते जात आहे.

तुझी जात माझी जात म्हणता म्हणता,
बघ भारतीय असल्यास पुरावा जात आहे.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com         

_____________________________________


▪▪
 अब No रेप

अनेकदा मनाला मारून मारून,
खूप सोसल्या असह्य वेदना.
लिंग पिसाट झालेल्या माणसांची,
खूप झेलल्या क्रूर वासना...
संस्काराचा लावूनी लेप
आता बोलूया अब नो रेप...

महापुरुषांच्या विचारांची होळी करुनी,
वासनेच्या नजरेने करताहेत बलात्कार.
कालही आजही जन्मापासून तर मृत्यूपर्यंत,
उमलणाऱ्या कळ्यांवर होताहेत अत्याचार.
आता  स्वाभिमानाचा लावूनी लेप
आता  बोलूया अब नो रेप...

लेकी,कराटे बॉक्सिंग शिकून आता,
स्वाभिमानाचा झेंडा आपण रोवू.
नारी नव्हे अबला,ती आहे सबला,
साऱ्या जगास संदेश हा देऊ.
आता सुविचाराचा लावूनी लेप
आता बोलूया अब नो रेप...


सावित्रीचा इतिहास आमचा,
झाशीसम आता लढायचं.
खूपदा पडलो, डगमगलो,
पण आता शेवटी जिंकायचं.
आता संघर्षाचा लावूनी लेप
आता  बोलूया अब नो रेप...

©️ दिनेश जवरीलाल राठोड
      चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

▪▪

_____________________________________

मरूनही जगेन मी...

झुकलो असेन मी नात्यासाठी,
पण कधीच गद्दार झालो नाही,
शोषितांना प्रकाश देण्यासाठी,
मी कधीच अंधार झालो नाही.

माणसे जोडले माणुसकीसाठी,
स्वार्थात कधीच मी रमलो नाही.
होते ते आयुष्यास विझवण्यासाठी
पण मी स्वतः कधीच विझलो नाही.

जवळ केले अनेकांना आपुलकीसाठी,
स्वार्थासाठी माणसे कधी जोडलो नाही.
लढत गेलो स्वतःला जिंकवण्यासाठी,
दुसऱ्याशी कधीच बेईमानीने लढलो नाही.

आज आहे तो वर बोलून घ्या माझ्याशी..
उद्या नियतीच्या फासात असेन नसेनही मी.
कोणत्या वेळी घेईन मी निरोप तुमच्याशी..
रोजच तर मरतोय पण मरुनही जगेन मी..

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
_____________________________________

 पुढच्या जन्मी
"""""""'""""'"""""""""""
तुझ्याशी   बोलाया,
आलो तुझ्या जवळी.
बोललो मी तुझ्याशी,
उमलली मनातली कळी.

सांग   प्रिये सांग ना ,
जोडशील का नाती.
करशील का प्रेम माझ्याशी,
करतो मागणी प्रेमाची.

या पाषाणाला दे,
तू गं उत्तर.....
जगी पसरू दे,
आपल्या प्रेमाचं अत्तर.

तू काय उत्तर द्यावं !
अन् मी मुक्काच व्हावं.
या प्रेमाचं वाजेल का शंख?
या प्रेमाला फुटेल का पंख?

सांग ना पुढच्या जन्मी तरी,
प्रेमाला देशील का आकार.
प्रेम करशील का साकार.
निदान, पुढच्या जन्मी तरी.....

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
_____________________________________

 पुतळा
""""""""""""""""""""'
माझ्या 'बा' ने घामाचे पाणी केले.
भुईच्या कुशीत बि- बियाणे पेरले.
मेघराजाही बरसला सरीवर सरी,
रान हिरवेगार झाले शेता शिवारी.

माय आणे रानात चटणी भाकर,
भाकरीवर लावी आंब्याचा खार.
पोरं फिरती रानोरानी उडती पाखरं,
चाले असा आमचा गरिबीचा संसार.

शेतात  राबता  राबता,
सरली  आमची  हयात.
अंत  नको पाहू  देवा  !
दे रे आमच्या उमिदीला साथ

गरिबीचे भेग नशिबी आले.
जगणं आमच कष्टात च गेले.
किती सोसू चटके, दुःखाच्या झळा,
सुख नाही नशिबी, भेगाळली धरा.

भेगळलेल्या  मातीमधी,
"बा" नं घामाच पाणी झिरपल.
एवढं समदं करुनी शेवटी,
माझं "बा" च सपान हरपलं.

शेतामधल्या   झाडावरी,

दुरूनच एक पुतळा हसला.

जवळ येऊनी  बघतो तर,
माझा"बा" फासात दिसला.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
_____________________________________

  बालपण
"""""""""""""""""""""
नसे सदा जीवाला कष्ट,
आनंदाच्या लहरी फक्त.
नाही मनाला कोंदण.
असे होते ते बालपण.

होतो जेव्हा मी तान्हा ,
माय पाझरे अमृताचा पान्हा.
त्या अमृताची लागते तहान,
असे होते ते बालपण.

पुरले ते चित्र बालपणाचे,
अन् संपले दिवस लाढाचे.
राहिल्या केवळ आठवण,
असे होते ते बालपण.

नव्हते कशाचे बंधन,
मनसोक्त ते जीवन.
देवा! एकच दे वरदान,
मिळो पुन्हा ते बालपण.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
_____________________________________

 म्हातारपण
""""""""""""""'"""'"'"'"""""""""
आयुष्याची खरी यातना
असह्य जगण्याच्या वेदना.
आठवतंय ते  बालपण ,
नकोय वाटतं हे म्हातारपण.

बोट धरून ज्यांना,
चालायला शिकवलं.
त्यांनीच अर्ध्या वाटेवरी,
बोट सोडूनी दिलं.

वाटेवरच्या वाटसरूचीही,
अशीच काहीशी कथा.
राहून ,. न  राहूनही,
वर्णवू लागले आपली व्यथा.

वाटेवरच्या चिमण्यांची ,
तीच चिव- चिव किलबिलाट.
पुन्हा पुन्हा सांगू लागले मज,
अरे! तुझा कोणी नाही या जगात.

त्या वाटेवरी रडलो- पडलो,
अन् पुन्हा स्वतः ला सावरलो.
आता असह्य वाटतंय हे जीवन,
देवा! आयुष्यात नको रे हे म्हातारपण.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
______________________________________

आठवण ....
"""""""""""'"""""""""""""""""
भावना माझ्या मनातल्या,
तुला  कसे कळले  नाही.
सागराच्या  मिलनासाठी,
सरिता का  वाहत राही?

साद   देत  हृदयाला,
तू मिचकावलेस डोळा.
तुला दिलेल्या प्रेमपत्राचा,
केलेस तू चोळामोळा.

तुटलेल्या चांदण्याकडून,
मी तुला मागितलं होतं.
पण त्या बिचाऱ्यालाही,
चांदणीसमोर झुरायचं होतं.

भावना माझ्या हृदयाच्या,
नच जमले तुला सांगता.
खरंच कधीच न जमले,
 प्रेम चित्रात रंग भरता.

प्रेमाच्या  या  समुद्रात ,
कधी न जमले मला पोहता.
येते आता तुझी आठवण,
तू दिलेल्या भेटवस्तू बघता.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com 
____________________________________

स्त्री- भ्रूणहत्या
"""""""""""""'""""""'"'"'""""""""
आई,हा जन्म घेऊ दे गं मला,
नाही होणार गं ओझ तुला.
आई,तुझीच करीन गं सेवा,
पण आई नको मारू गं मला.

मुलगा आहे वंशाचा दिवा,
मुलगी आहे हृदयाचा ठेवा.
हे न कळे का गं तुला,
आई,नको ना मारू गं मला.

तू दे माझ्या जीवनाला प्रकाश,
तुझ्यापुढे झुकेलही हा आकाश.
मी साक्षात सावित्री अन् अहिल्या,
तरी आई, नको ना मारू गं मला.

आई तुही आहेस गं नारी,
ताई, आक्का,आत्या,मावशी.
एक विनवितो आईला सांगा,
नको ना मारू गं मला.

आई घेऊ दे गं मला जन्म,
तुझे उपकार फेडीन आजन्म.
नको हत्या करू गं माझी,
ही विनवणी करते मुलगी तुझी.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________


असिफा
"""""""""""""""""""""""""""""
अरे दगडाच्या देवा,
तुझ्यासमोर उमलणारी कळी,
खुरडत असतांना......
तिच्यावर अत्याचार होत असतांनाही...
तू निमूटपणे दगडासम हे पाहत राहिलास,
खरंच रे दगडाचा ना तू.....

तिने तुला हाका मारल्या,
ती किंचाळलीही  असेन,
नव्हे नव्हे तर .....
तुला येण्याच साकडं पण
तिने घातलं असेल रे.....
तरी तुझ्या पाषाणाला पाझर फुटलं नाही रे...

आजपर्यत ऐकत आलो होतो,
बलात्कार,अत्याचार हे फक्त,
रस्त्यावर...बंदिस्त जागेतच होतात.
अरे पण दगड्या देवा....
आज तुझ्याच घाभाऱ्यात रे....!
आज तुला देव म्हणायची पण
लाज वाटते रे.....!

सांग ना रे.....
त्या नराधमांना कोणती शिक्षा देशिल ?
""फाशी "".......?
अरे फाशी खूप सोपं झालयं रे हल्ली.....
तिच्यावर अत्याचार होत असतांना,
तिला झालेल्या असह्य वेदना
तुला तरी कसं कळणार रे...
अरे दगडाचा ना तू.....
शेवटी दगडाचाच राहिला रे......

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________

आयुष्याचं चित्र 
""""""""""""""""""""""""""""""""
बाप मुलाचं आयुष्याचं चित्र रंगवतांना,
स्वत:च चित्र मात्र,न रंगवलेलं,बिनरंगी !
जीर्ण झालेल्या निराधार व्रृक्षासम !

मुलाला लहानाचं मोठं करणं,
पालणं हलवता-हलवता वाढवणं अन शिकवणं,
शिकवता-शिकवता नोकरीच्या उंबरठयावर पोहचवणं!

मुलगा होतो मोठा,साहेब,अधिकारी,
मग झोपडीचं रुपांतर घेतात इमारती !
त्यात त्याचं मुलबाळ अन त्याची साथी !

शेवटी बापाला कष्टाचं मोबदला मिळतं काय !
इमारतीत न राहण्याचा अधिकार !
अन अंती व्रृध्दाश्रम हेच मग आधार!

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________
     
          पुतळा
""""""""""""""""""""'
माझ्या 'बा' ने घामाचे पाणी केले.
भुईच्या कुशीत बि- बियाणे पेरले.
मेघराजाही बरसला सरीवर सरी,
रान हिरवेगार झाले शेता शिवारी.

माय आणे रानात चटणी भाकर,
भाकरीवर लावी आंब्याचा खार.
पोरं फिरती रानोरानी उडती पाखरं,
चाले असा आमचा गरिबीचा संसार.

शेतात  राबता  राबता,
सरली  आमची  हयात.
अंत  नको पाहू  देवा  !
दे रे आमच्या उमिदीला साथ

गरिबीचे भेग नशिबी आले.
जगणं आमच कष्टात च गेले.
किती सोसू चटके, दुःखाच्या झळा,
सुख नाही नशिबी, भेगाळली धरा.

भेगळलेल्या  मातीमधी,
"बा" नं घामाच पाणी झिरपल.
एवढं समदं करुनी शेवटी,
माझं "बा" च सपान हरपलं.

शेतामधल्या   झाडावरी,
दुरूनच एक पुतळा हसला.
जवळ येऊनी  बघतो तर,
माझा"बा" फासात दिसला.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________
     
       माय
"""""""""""""""""""""""""
तुझं अवघं सागर,
मी मागत नाहीय.
सागर कवेत घेण्याइंतकं पाणीही,
मी मागत नाहीय.

आईचा शोध घेईपर्यंत,
ह्या हातांना प्रयत्न दे !

         आणि
प्रयत्न करायला ह्या मेंदूला,
देता आलं तर बुध्दी दे !

         आणि
प्रेम घ्यायला ह्या हृदयाला,
देता आलं तर माय दे !
बसं, इंतकं दान दे !

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________

       माझा बाप
""""""""""""""""""""""
माझ्या बापाच्या मनी,
दाटे आभाळ काळोख.
जगतांमधी  राहूनही ,
जगांचा नसे भास.

काल जे पेरले होते,
ते आज उगवले नाही.
होते नव्हते सगळे गेले,
"बा"ने आस सोडली नाही

बघा निसर्गा बरोबर आता.
माणसेही बदलू लागली.
आश्वासनाचे आश्वासक चित्र,
बापास स्वप्नात दाखवू लागली.

माझा बाप राही स्वप्नात दंग,
मग कळाले स्वप्न झाले भंग.
अखेरचा निरोप दिला जगाला,
देह आपला झाडाला टांगला.

ते झाड आजही खुणावतंय,
माझ्या बापाची कहाणी.
माझ्या बापाच्या डोळ्यात,
कधीच नव्हते सुखाचे पाणी.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
____________________________________
  
        घर सोडतांना...
"""""""""""""""""""""""""""
आई,  मी घर सोड़तानां,
तुझ्या डोळ्यातून पाणी निघायचं.
अन् बाबांच्या डोळ्यात तर,
जणू महासागर साठलेलं दिसायचं.

मला आठवतंय मी पाया पडताना,
तू माझ्या डोक्यावर हात ठेवायची.
खुप शिक मोठा साहेब बन,
असं तू डोळ्यातून मला सांगायची.

बाबाच्या डोळ्यातलं महासागर,
अन् आई तुझाही तो मायेचा पदर.
नकळत माझ्या मनात साठायच,
एकांतक्षणी माझंही मन खूप रडायचं.

मला पण आठवायच मग,
बाबांच्या डोळ्यातले पाणी,
उन्हा- तान्हात राबण्याची,
तुमची दर्दमय जीवन कहाणी.

आठवून आठवून मला पण,
शिकण्याची स्फूर्ती मिळायची.
पुस्तकामधल्या प्रत्येक चित्रात,
आई तुच मला दिसायची.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_________________________________

           निरोप
""'"""""""""""""""""""""""""'""_
पक्ष्यांना फुटतात पंख, जातात ती उडून,
का कसे कोण जाणे, मी जातो खचून.

तुमच्यासंगे जगलो,खेळलो अन् बागडलोही.
पण तुमचे प्रेम मी , मी कधीच विसरलो नाही.

कटू शब्द बोललो , असेन मी कधी.
पण खरच प्रेमाचा ओलावा मनामधी.

जेव्हा कधी गुरफटेल मी, दु:खाच्या जाळ्यात.
तेव्हा येईल तुमचीच , आठवणं मनात.

आता असच नुसतं,कण्हत-कण्हत जगायचं.
जीवनातल्या आठवणी आता, स्वप्नातच पाहायचं.

आता द्यावा निरोप मजला हसून.
त्या हास्याने माझे जीवन जाईल फुलून.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_____________________________________

        अबोल व्यथा
""""""""""""""""""""""
देवा,का केलीस माझी ही दशा?
का संपवलीस माझी सर्व आशा?
सांग ना का केलेस रे माझे स्वप्न भंग?
या जीवनाला कोणता देऊ आता रंग.

काट्या कुट्याच आमुच महाल होतं.
दोन वेळेची चुल पेठवण मुश्किल होतं.
जेव्हा कधी कामच मिळतं नव्हतं,
आमचं परिवार उपाशीच झोपत होतं.

ही जमीन होती साता जन्माची आमची,
मोल मजुरीची जात आमची.
खायची भाकर फक्त कष्टाची,
घाम गाळून मिळवलेल्या पीठाची.

औद्योगिक क्रांतीमुळे देश झाला वेडा,
अन् म्हणत्यात  जीवंताले गाडा.
हिसकावून घेतली शेत अन् घर,
करून टाकली आमची स्थलांतर.

बांधली मोठं- मोठाली धरण,
पण येथे रडताय खूप जणं.
पण आता करणार काय ?
ती जमीन तर मिळणार नाय!


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_____________________________________

   आई ये ना गं परतूनी...
"""""""""""""""""""""""'""'
हुंदका दाटतोय कंठी,
अश्रू आलोय नयनी
ये ऐक ना गं आई,
ये ना गं तू परतूनी.

घरात नि दारात शोधलो,
धुंडाळलोही वनो- वनी.
तरी तू कुठेच न दिसली,
ये आई, ये ना गं तू परतूनी.

सांग ना गं कुठे तू लपली,
येऊनी सांग माझ्या कानी.
प्रश्न कल्लोळ माजवताय मनी,
ये आई, ये ना गं तू परतूनी.

तुजवीण माझं नाही गं कुणी,
तुजवीण माझी अपुरी गं कहाणी.
एकच विनवणी तुला गं आई,
ये आई, ये ना गं तू परतूनी.

देवा! तुच सांगना रे आता,
आज का? दिसत नाहीय आई,
तुलाही आता एकच मागणी,
आईला शोधूनी आण परातूनी,
ये..!आण ना रे परतूनी.....

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
___________________________________

  पुढच्या जन्मी
"""""""'""""'"""""""""""
तुझ्याशी   बोलाया,
आलो तुझ्या जवळी.
बोललो मी तुझ्याशी,
उमलली मनातली कळी.

सांग   प्रिये सांग ना ,
जोडशील का नाती.
करशील का प्रेम माझ्याशी,
करतो मागणी प्रेमाची.

या पाषाणाला दे,
तू गं उत्तर.....
जगी पसरू दे,
आपल्या प्रेमाचं अत्तर.

तू काय उत्तर द्यावं !
अन् मी मुक्काच व्हावं.
या प्रेमाचं वाजेल का शंख?
या प्रेमाला फुटेल का पंख?

सांग ना पुढच्या जन्मी तरी,
प्रेमाला देशील का आकार.
प्रेम करशील का साकार.
निदान, पुढच्या जन्मी तरी.....

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
__________________________________
   
       आस....
""""""""""""""""""""
हवी  मज  जगण्यास,
थोडी मोकळीक जागा.
नको बंधनाचा भास,
नका अश्र्लिषेने वागा.

नका देऊ रे वेदना,
जागवा रे संवेदना.
आहे रे मी कणखर,
नका मोडू माझा कणा.

केले रे तुम्ही घायाळ,
मज बंधन लादून.
आता थोडे द्या बळ,
जगी जाईन उडून.

निखाऱ्याचे चटके रे,
आयुष्यभर सोसले.
सरणावर तरी रे,
नका देऊ रे चटके.

एक आर्जवते तुम्हा,
नका दाबू माझा श्वास.
मनी आहे अजूनही,
मज जगण्याची आस.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
__________________________________
       
          परिक्षा
"""""""""""""""""""""""""""""
दिवसामागून दिवस गेले.
आता परिक्षा आली दारी !
कंबर कसूनी उठ आता ,
कर अभ्यासाची तयारी  !

आईबाबांनी ओझे वाहिले तुझ्यासाठी
त्यांच्या मेहनतींचा फळ हो !
ऋण  व्यक्त  करण्यासाठी,
परिक्षेच्या अश्वावर आरुढ हो!

होशील जेव्हा तू मोठा अधिकारी,
सुधारणा होईल तुझ्याच दारी !
परि त्याकरिता अभ्यास करं ,
अन्   परिक्षेवर  स्वारी करं  !

या रणांगणातून पळण्यासाठी,
नको  घेऊ  तू  गळफास  !
'चांगल्या गुणांनी पास होईन ',
हेच  मनी असू  दे  ध्यास  !

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_____________________________________

  घे  उंच  भरारी ....
"""""""""""""'""""""""""""'""
ओल्या मातीला दे आकार,
तुझे स्वप्न करं साकार ,
झेप  घे  अंबरावरी ,
घे  उंच  भरारी.....

मनी असू दे माणुसकीचा धागा,
कधी कोणास नको देऊ दगा ,
दुनियेची आहे ही रित न्यारी ,
घे  उंच  भरारी.....

अंधाराला चिरत जातो प्रकाश,
तुझेच आहे हे अनंत आकाश,
शिक्षणाचा दिवा दे घरोघरी ,
घे  उंच  भरारी .....

जिकडे-तिकडे दरवळतो वारा,
तू फक्त गाठ ध्येयाचा किनारा,
तरच होईल तुझी स्वप्नपूर्ती ,
घे  उंच  भरारी.......

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_____________________________________

 शाळेत आपण जाऊ या!
""""""""""""""""""""""""
शाळा शिकायला या रे या!
सुंदर आहे , ही शाळा....//धृ//

या सगळे सर...सर...सर.....
शिकवा आम्हाला भर...भर...
आनंदाने शिकू या.....
शाळेत आपण जाऊ या...//१//

गुरुजींची कविता गाऊ या...
आनंदाने डोलू या......
गुरुजींची आज्ञा पाळू या...
शाळेत आपण जाऊ या.....//२//

शाळेत झाडे लावू या...
निसर्ग आपण फुळवूया...
शाळेत आपण जाऊ या...//३//

शिकून मोठे होऊ या...
ज्ञान आपले वाढवूया...
चांगले जीवन जगू या...
शाळेत आपण जाऊ या...//४//

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
_____________________________________

    बालपण
"""""""""""""""""""""
नसे सदा जीवाला कष्ट,
आनंदाच्या लहरी फक्त.
नाही मनाला कोंदण.
असे होते ते बालपण.

होतो जेव्हा मी तान्हा ,
माय पाझरे अमृताचा पान्हा.
त्या अमृताची लागते तहान,
असे होते ते बालपण.

पुरले ते चित्र बालपणाचे,
अन् संपले दिवस लाढाचे.
राहिल्या केवळ आठवण,
असे  होते  ते  बालपण.

नव्हते कशाचे बंधन,
मनसोक्त  ते  जीवन.
देवा! एकच दे वरदान,
मिळो पुन्हा ते बालपण

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

_____________________________________

   म्हातारपण
""""""""""""""'"""'"'"'
आयुष्याची खरी यातना
असह्य जगण्याच्या वेदना.
आठवतंय ते  बालपण ,
नकोय वाटतं हे म्हातारपण.

बोट धरून ज्यांना,
चालायला शिकवलं.
त्यांनीच अर्ध्या वाटेवरी,
बोट सोडूनी दिलं.

वाटेवरच्या वाटसरूचीही,
अशीच काहीशी कथा.
राहून ,. न  राहूनही,
वर्णवू लागले आपली व्यथा.

वाटेवरच्या चिमण्यांची ,

तीच चिव- चिव किलबिलाट.

पुन्हा पुन्हा सांगू लागले मज,
अरे! तुझा कोणी नाही या जगात.

त्या वाटेवरी रडलो- पडलो,

अन् पुन्हा स्वतः ला सावरलो.
आता असह्य वाटतंय हे जीवन,
देवा! आयुष्यात नको रे हे म्हातारपण.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

_____________________________________

      तेजोमय

पहाटे सगळे साखर झोपेत
गोड स्वप्नात असतांना,
बाप साखर बनविण्यासाठी,
ऊसतोडीला निघायचा.
थोडा उशीर झाला तर,
बाप मध्येच घाई करायचा.

बाप सदा गाडी हाकताना,
बैलाला जोरात पळवायचा
बिचारा बैल ही बापासम,
सारं काही सहन करायचा.

माय करपलेल्या हातांनी,
चुल्हीवर भाकरी भाजायची.
घामासमवेत ऊसा-पाचटामधी,
भाकरीला चव न्यारीच असायची.

'बा'च्या आयुष्यात कसला दसरा,
अन् कसली आली दिवाळी,
आजन्म त्यांच्या नशिबांची रे,
पाटी आजही आहे काळी.

दिवाळीला बाप झोपडी बाहेर पडताना,
त्याला लख- लख प्रकाश दिसायचा.
तेव्हा ते सारं- सारं काही पाहून ,
बापाच्या मनात काळोख दाटायचा.

बापाच्या मनात दाटलेला काळोख,
आता मला नाहीसा करायचाय.
त्यांच्या हृदयात विझलेल्या दिव्याला,
पुन्हा तेजोमय करायचय.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

   माणुसकीचा रंग

विखुरलेल्या  माणसास,
एकतेची कास हवी.
माणसात माणूस पेरण्यास,
मज तुझी साथ हवी.

आता कोणतेच रंग न सोडले,
याच जातिवंत क्रूर माणसाने,
अनेकांच्या मनी मस्तकी पेरले,
निळे,हिरवे,भगवे,याच माणसाने.

अग सखे आज तू सांग गं ,
माणसास रंग देऊ कोणता!
मी कसं सांगू हो तुम्हाला?
येथे कोणताच रंग उरला !

माणसातल्या जातीच्या भिंतीला,
आता आपणच दोघेच रंगवूया.
सखे,माणसातल्या माणसाला,
आज माणुसकीचा रंग देऊया.

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

____________________________________

        आक्रोश भारतीयांचा

अरे, हरामखोर पाकिस्तान अन् आतंकवाद्यांनो,
तुम्ही माणसातच नाहीत रे...
हिंमत असेल तर छातीवर वार करा ना...
लपून छपून तर बेटा ही बापाला हरवतो,
अरे, आमने- सामने याल ना मग कळेल,
"बाप" हा " बापच असतो ...

हरामखोरांनो तुमच्याच मुळे आज,
कित्येकांची घरे उद्धवस्त झालीत रे,
कित्येकांच्या बांगड्या फुटल्या,
अनेकांच्या कुंकू पुसल्या..
भारतवासीयांचा टाहो फुटला..
तुमच्याचमुळे.....

अनेकांचा मुलगा,पती अन् बापही...
तुम्ही हिसकावून घेतलेत रे ....
आमच्या शहीद जवानांना खांदा द्यायला,
130 करोड भारतीय आहेत,जास्तच राहतीलही..
पण याद राखा.....
हिजड्याच्या औलादानों...
तुम्हाला खांदा देणारा कोणीच नसणार..
ना आतंकवाद,ना दहशतवाद...
नाही हरामखोर पाकिस्तान..

भारतीयांचा हा आक्रोश आता,
असाच पेटत राहणार....
चिरकाल......
तुम्हाला पूर्ण उद्धवस्त करत नाही,
तोपर्यंत.......
हा आक्रोश तेवतच ठेवणार...

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

____________________________________

               वर्तुळ

गुरुजी, मुलांना वर्तुळ समजावून सांगताना,
अनेक वेगवेगळे दाखले दिले.
तरी मुलांना वर्तुळ काही समजेना.
गुरुजी वेगवेगळे अध्ययन अनुभव देऊ लागले.
अखेर गुरुजींना युक्ती सुचली, अन् म्हणाले-
पोरांनो,आपली माय भाकरी बनवते ना!
त्या भाकरीचा आकार जो असतो ना !
त्या आकाराला "वर्तुळ" म्हणतात.

तेवढ्यातच फाटलेली चड्डी, ठिगळ लावलेल शर्ट,मळलेले कपडे घातलेला....
किसन्या ढसा- ढसा रडायला लागला.
गुरुजी म्हणाले- किसन्या उभा रहा का रडतोस?

किसन्या म्हणाला- गुरुजी, चार दिसांपासून पोटात भाकरी नाय.
आज वर्तुळामुळे मले भाकरीनी याद आयी.
गुरुजी, कोणास सूर्य,चंद्र,तारे,प्रिय वाटले,
तर कोणास रंभा,अप्सरा,उर्वशी...
पण गुरुजी....
मयां मायबापनं अख्खं आयुष्य...
भाकरीवराचा चंद्र शोधण्यातच निघालं.
त्यांना भाकरी कधीच आपली वाटली नाय.

गुरुजी,गरीबी हटावचा नारा तेव्हाही होता,
अन् आज आत्ता ही तसचं हाय.
गिधड्यासारखं अख्खं आयुष्य निघून गेलं.
पण गुरुजी, जिंदगीचा टाहो आजही तसचं हाय..


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

    मी फक्त भारतीयच...!

माझी कोणतीच ओळख,

जगासमोर मांडू नका.

उगाच कोणत्याही जातीत,

धर्मात मज ओढू नका.

धर्मात माणुसकी कधीची वाहून गेली

ओसाड पडलाय माणुसकीचा मळा.

आजही हल्ली जातीच्या नावाखाली,

कापला जातोय अनेक निष्पापांचा गळा.

आज माणसे - माणसे ही विसरलीत,

आपापल्या जाती धर्माच्या कारणांनी.

रंग, मूर्ती,महापुरुष वाटून घेतलीत,

इथल्याच कट्टर जातिवंत माणसांनी.

आता जाती निहाय जनगणना होते,

मोजल्या जातात जातीनिहाय संख्या,

माणुसकीनिहाय जनगणना कधी होईल का?

मोजल्या जातील का माणुसकीनिहाय संख्या!

हिंदू,मुस्लिम,बौध्द,सिख,ईसाई,

असतील अनेक धर्म वा जाती.

सर्वांहून आजही श्रेष्ठच आहे रे

माणसा..! माणुसकीची नाती.

हे असं असंच कुठपर्यंत,

आपण चालूच ठेवणार.

मी फक्त भारतीयच आहे.

असं आपण कधी म्हणणार?

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

हत्या..

आज पुन्हा एकदा

कट्टर जातीवंताने केली हत्या

अप्रत्यक्षपणे....

तिचा अन् त्याचा,

खून केलाय खून....!

स्वतः ला 

जातिवंत समजणाऱ्यानों,

कधी अमूर्त जाती धर्म सोडून,

त्याच्या पल्याडही जावून बघा..! 

तेव्हा दिसेल एक जात,

माणुसकीची....!

मग अंगीकरा ही जात,

आणि बना कट्टर माणुसकीचे

जातिवंत उपासक..

आणि मग करा बिनधास्त खून,

माणुसकीने....!

                ©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
                        चाळीसगाव (जळगांव)
         dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

विठ्ठला...

गरिबांना मिळावी भाकरी,
श्रीमंतांनी जपावी आपुलकी.
विठ्ठला! माणसानी माणसांशी,
पेरावी रे "बी" माणुसकीची.

गरीब-श्रीमंत , लहान-मोठा,
कोणी न करावे कधी भेदभाव.
विठ्ठला! रंजल्या गांजल्यासह,
सर्व मुखी असू दे तुझे रे नाव.

विठ्ठला!रामात अल्ला,अल्लात राम,
एक होऊन स्मरावे माणसांनी.
विठ्ठला! अरे जाती धर्म सोडूनी,
गुण्यागोविदाने राहावे माणसांनी.

विठ्ठला! लेकीवर न व्हावा बलात्कार,
जपावे तिला व्हावा तिचा सत्कार.
मुलगा-मुलगी विटंबना कधी न व्हावी
माणसांनी स्त्री पुरुष समानता जपावी.

विठ्ठला! अरे तू असतो रे तुपाशी,
असतो तो उपाशी तुझ्या दारावरी.
तुझ्या जवळ मागतो एक मागणी,
मिळावी तयास दररोज एक भाकरी.


विठ्ठला! पुढारी नेते असावे शुध्दीवर,
कधी न करावे राजकारण धर्म जातीय.
एक होऊनी एक मुखाने एक नारा द्यावे.
आम्ही आहोत सारे फक्त एक भारतीय..

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

             अब उतर गया है...

छोड़ दिया  हूं तेरा हर सवाल का जवाब देना ।
शायद तेरे सवालों का नशा अब उतर गया है ।

अब नहीं आता तुझसे इश्क़ करना, करवाना ।
शायद तेरे गमों का आशियाना अब उत्तर गया है।

अब नहीं आता नजर तुझमें ओ चांद वे सितारें ।
शायद तेरे खयालों का  सिलसिला  अब उत्तर गया है।

अब नहीं रही तू मेरी  लैला नहीं रही मेरी जान।
शायद तेरे दिलसे मेरी जान अब उतर गई है।

जातिभेद को तोड़कर मस्जिद मन्दिर एक कर देता।
शायद तेरे दिल में मेरे मां बाप प्यार अब उतर गया है।

अब तेरे-मेरे रिश्ते में तेरे-मेरे  दो रास्ते हो गए हैं ।
शायद दिनेश एक रास्ते का खयाल अब उतर गया है।

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

साहेब...

साहेब, साहेब काय सांगू तुम्हाला,
पुरामध्ये काय काय संपून गेलं.
परिवारासमवेत सर्ज्या राज्याही,
आज  सारं सारं काही वाहून गेलं.

दुष्काळ दुष्काळ म्हणता–म्हणता,
निसर्गालाही याचा एवढा राग यावा.
अन् मायबापासमवेत सारं काही,
न कळवता संगतीला घेऊन जावा.

लढण्याचे शस्त्र गंजले अन् संपलेही,
आता जिंदगीशी सामना करू तरी कसा?
कराल तुम्ही मदत अन् द्याल पॅकेजही,
नियतीशी झुंजण्याचे सामर्थ्य आणू तरी कसा?

साहेब, थैमान घातलेल्या या पुरासमोर,
आमच्या पापणीतले पाणी दिसणार नाही.

आज आमची कथा ऐकून अंतरीच्या व्यथा,
तुमच्या दगडाच्या मनाला  समजणार नाही.

साहेब तुमच्या पॅकेजने पुन्हा माझे मायबाप अन्,
परिवाराचे ते सुखद प्रेम कधीच मिळणार नाही.
प्रतिष्ठेपायी तुम्ही कराल मदतही लाखो रुपयांची,
पण काळजातली वेदना तुम्हाला कळणार नाही.


©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

◾◾
                         तिरंगा
गुरुजी म्हणाले-
मुलांनो,उद्या स्वातंत्र्य दिन आहे.
आज तिरंग्याचं चित्र काढूया का?
एका  सुरात मुलं म्हणाली
हो,गुरुजी... काढुयात....

कदम तू पांढरा कागद दे,
मॅक्स तू पेन्सिल दे,
रहीम तू केशरी रंग दे,
राम तू हिरवा रंग दे,
रायसिंह तू निळा दे,

गुरुजी चित्र काढू लागले,
वाटल्या जाणाऱ्या जाती
धर्माला एकत्र आणू लागले

केशरी रंग रंगवता-रंगवता...
तोच कुंचला हिरव्या रंगात बुडवला
हिरवा रंग देता-देता....
तोच कुंचला निळ्या रंगात गेला.

अनेक दंगली घडल्या,
केशरी,हिरव्या,निळ्या रंगाच्या
गुरुजींनी,
दंगलीला एकात्मतेच्या पाण्याने धुतल्या,
शेवटी मानवतेचं चित्र..
तिरंगा तयार झाला....
▪️▪️
©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
        चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

◾◾

________________________________________

 कोरोना   

असा कसा हा कोरोना,

चीनमधून भारतात आला.
चीनसमवेत सर्व देशाचा,
बघा! खुलेआम गेम झाला..

कोणी दवाखान्यात आहे
कोणी ढसाढसा रडत आहे.
कोणी तपासणीस आहे.
कोणी तडफडत मरत आहे.

सगळं सुरळीत चालत असताना,
अचानक हा आघात झाला.
अनुभवतोय कोरोनामुळे का होईना,
माणसातला माणूस जागा झाला.

सारे मरणाच्या भीतीने,
खेड्याकडे पळत आहे.
स्वच्छता किती महत्त्वाची!
कळत होतं आता वळत आहे.

शाळा, कॉलेज, मंदिर, सिनेमागृह,
बघा ना आता सारेच झालेय बंद.
माणसा-माणसा जाग आता तरी,
पर्यावरण अन् स्वच्छतेचा लाव छंद.

चीनमुळे कोरोना व्हायरसने,
जरी केलाय आपला घात.
एड्स, स्वाईन-फ्ल्यू सम
यांच्यावरही करू आपण मात.

डगमगू नका, घाबरु नका.
उगाचच बाहेर पडू नका.
मास्क घाला, स्वच्छता पाळा.
खात्रीने सांगतोय-
कोरोनालाही बसेल आळा.

©️®️  दिनेश जवरीलाल राठोड
         चाळीसगाव (जळगांव)

dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

◾◾
    ▪️  मायक्रोस्कोप ▪️

गावाला रजेचा अर्ज देऊन,
शहरात प्रवेश घेतलाय खरा..
पण...
निव्वळ माणसांची गर्दी,
फेरीवाल्यांची रेलचेल...
अन् लोकलची थैमान बघून...

मुंबई लोकलला चालवते की,
लोकल मुंबईला....
हा प्रश्न निरंतर पडत असतो..
असंख्य विचार गुदमरून...

अविरतपणे चालत असतो हा प्रवास..
एका ठिकाणाहून दुसरीकडे..
राग, दुःख, आनंद, क्लेश, भीती,
विविध रंगछटांनी..
वाहत असतो माणूस..
अबे-तुबे करत आपलेच ओझे..
लोकलच्या अंथरूणावर...
आपलेच विचार पांघरूण...

वर वर बिल्डिंगा दिसत असल्या जरी,
तरी आत झोपडीविना जगणाऱ्या...
घराविना रस्त्यावर नशीब आजमावणाऱ्या..
पाहत असतो मी आपल्याच माणसांची तगमग..

पण अजूनही गवसलंच नाहीय....
जगून मरणाऱ्या अन् मरून जगणाऱ्या,
माणसांच्या प्रयोगामधून,
शहरात जगण्याचा खरा अनुमान,
काढत असतो मी,
माझ्याच मायक्रोस्कोपमधून...

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
           चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
◾◾
________________________________________

सये,तुझ्या सुखासाठी दु:खास कवटाळले मी,
हवे होते गुलाब पण काट्यास स्वीकारले मी.

तू म्हणालीस- माझ्याविना तू सुखी आहेस,
तेव्हा भर पावसात दुष्काळ अनुभवले मी.

विसरलो मी पण हृदयाने तुला जपून ठेवले,
कैकदा माझ्याच हृदयाला गद्दार समजले मी.

अखेरचा निरोप दिलेस तू आपल्या नात्याला,
तेव्हा माझ्या हृदयामधी विरहाचे बी पेरले मी.

कशी करू आता मशागत माझ्या हृदयाची,
धमन्या,शिरा अन् रक्त तुला कधीच विकले मी

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
           चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
◾◾

________________________________________

मायक्रोस्कोप

◾◾
    ▪️  मायक्रोस्कोप ▪️

गावाला रजेचा अर्ज देऊन,
शहरात प्रवेश घेतलाय खरा..
पण...
निव्वळ माणसांची गर्दी,
फेरीवाल्यांची रेलचेल...
अन् लोकलची थैमान बघून...

मुंबई लोकलला चालवते की,
लोकल मुंबईला....
हा प्रश्न निरंतर पडत असतो..
असंख्य विचार गुदमरून...

अविरतपणे चालत असतो हा प्रवास..
एका ठिकाणाहून दुसरीकडे..
राग, दुःख, आनंद, क्लेश, भीती,
विविध रंगछटांनी..
वाहत असतो माणूस..
अबे-तुबे करत आपलेच ओझे..
लोकलच्या अंथरूणावर...
आपलेच विचार पांघरूण...

वर वर बिल्डिंगा दिसत असल्या जरी,
तरी आत झोपडीविना जगणाऱ्या...
घराविना रस्त्यावर नशीब आजमावणाऱ्या..
पाहत असतो मी आपल्याच माणसांची तगमग..

पण अजूनही गवसलंच नाहीय....
जगून मरणाऱ्या अन् मरून जगणाऱ्या,
माणसांच्या प्रयोगामधून,
शहरात जगण्याचा खरा अनुमान,
काढत असतो मी,
माझ्याच मायक्रोस्कोपमधून...

©️®️ दिनेश जवरीलाल राठोड
           चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com
◾◾
________________________________________

कोरोना

कोरोना   

असा कसा हा कोरोना,

चीनमधून भारतात आला.
चीनसमवेत सर्व देशाचा,
बघा! खुलेआम गेम झाला..

कोणी दवाखान्यात आहे
कोणी ढसाढसा रडत आहे.
कोणी तपासणीस आहे.
कोणी तडफडत मरत आहे.

सगळं सुरळीत चालत असताना,
अचानक हा आघात झाला.
अनुभवतोय कोरोनामुळे का होईना,
माणसातला माणूस जागा झाला.

सारे मरणाच्या भीतीने,
खेड्याकडे पळत आहे.
स्वच्छता किती महत्त्वाची!
कळत होतं आता वळत आहे.

शाळा, कॉलेज, मंदिर, सिनेमागृह,
बघा ना आता सारेच झालेय बंद.
माणसा-माणसा जाग आता तरी,
पर्यावरण अन् स्वच्छतेचा लाव छंद.

चीनमुळे कोरोना व्हायरसने,
जरी केलाय आपला घात.
एड्स, स्वाईन-फ्ल्यू सम
यांच्यावरही करू आपण मात.

डगमगू नका, घाबरु नका.
उगाचच बाहेर पडू नका.
मास्क घाला, स्वच्छता पाळा.
खात्रीने सांगतोय-
कोरोनालाही बसेल आळा.

©️®️  दिनेश जवरीलाल राठोड
         चाळीसगाव (जळगांव)

dineshjrathod1998@gmail.com

________________________________________

अब NO रेप

▪▪
 अब No रेप

अनेकदा मनाला मारून मारून,
खूप सोसल्या असह्य वेदना.
लिंग पिसाट झालेल्या माणसांची,
खूप झेलल्या क्रूर वासना...
संस्काराचा लावूनी लेप
आता बोलूया अब नो रेप...

महापुरुषांच्या विचारांची होळी करुनी,
वासनेच्या नजरेने करताहेत बलात्कार.
कालही आजही जन्मापासून तर मृत्यूपर्यंत,
उमलणाऱ्या कळ्यांवर होताहेत अत्याचार.
आता  स्वाभिमानाचा लावूनी लेप
आता  बोलूया अब नो रेप...

लेकी,कराटे बॉक्सिंग शिकून आता,
स्वाभिमानाचा झेंडा आपण रोवू.
नारी नव्हे अबला,ती आहे सबला,
साऱ्या जगास संदेश हा देऊ.
आता सुविचाराचा लावूनी लेप
आता बोलूया अब नो रेप...


सावित्रीचा इतिहास आमचा,
झाशीसम आता लढायचं.
खूपदा पडलो, डगमगलो,
पण आता शेवटी जिंकायचं.
आता संघर्षाचा लावूनी लेप
आता  बोलूया अब नो रेप...

©️ दिनेश जवरीलाल राठोड
      चाळीसगाव (जळगांव)
dineshjrathod1998@gmail.com

▪▪

_____________________________________

जात

जात

करू नकोस प्रेम आपल्यात कात आहे
बघ ना तुझी-माझी वेगळीच जात आहे.

गरिबास पाहून डोळ्यात अश्रू येत नाही,
बघ तुझ्या-माझ्या नात्याचा रंग जात आहे.

जाता येता बघतात ते गोरी पाठ तुझी
बघ खुलेआम तुझी अब्रू जात आहे.

नकार दिल्यास तुझा छळ करेन म्हणतो,
बघ तो माणसातून जनावरात जात आहे.

जाग नारी तू सावित्री हो रणरागिणी हो ,
बघ ही माणसे तुला छळण्यास जात आहे.

रडू नको रे तू चिराग हो संविधाना !
बघ तुला जाळण्यास ते जात आहे.

तुझी जात माझी जात म्हणता म्हणता,
बघ भारतीय असल्यास पुरावा जात आहे.

©️®️ *दिनेश जवरीलाल राठोड*
            चाळीसगाव (जळगांव)
                 

मरून जगेन मी...

मरूनही जगेन मी...

झुकलो असेन मी नात्यासाठी,
पण कधीच गद्दार झालो नाही,
शोषितांना प्रकाश देण्यासाठी,
मी कधीच अंधार झालो नाही.

माणसे जोडले माणुसकीसाठी,
स्वार्थात कधीच मी रमलो नाही.
होते ते आयुष्यास विझवण्यासाठी
पण मी स्वतः कधीच विझलो नाही.

जवळ केले अनेकांना आपुलकीसाठी,
स्वार्थासाठी माणसे कधी जोडलो नाही.
लढत गेलो स्वतःला जिंकवण्यासाठी,
दुसऱ्याशी कधीच बेईमानीने लढलो नाही.

आज आहे तो वर बोलून घ्या माझ्याशी..
उद्या नियतीच्या फासात असेन नसेनही मी.
कोणत्या वेळी घेईन मी निरोप तुमच्याशी..
रोजच तर मरतोय पण मरुनही जगेन मी..

©️®️ दिनेश राठोड (जिजाईसुत)
             चाळीसगाव (जळगांव)

_____________________________________